Je had een prachtplan waarmee je de wereld ging veroveren! Door jouw idee wordt de wereld weer een beetje mooier, liever, beter, vrediger, vriendelijker, etc. Vol passie ging je aan de slag, maar beetje bij beetje verloor je op een gegeven moment jezelf in het brandjes blussen door de harde groei en daarmee de controle over je bedrijf. Het gevoel van euforie werd vervangen door een gevoel van frustratie. Met name richting werknemers. Want waarom maken die mensen toch altijd zoveel fouten??!! Waarom behandelen ze jouw bedrijf niet zoals jij dat doet??

Eindelijk had je die fantastische webshop, maar je klanten sturen steeds vaker hun producten terug, de voorraad is een chaos, je ontvangt steeds meer klachten over de bezorging, of de productie kan de vraag niet meer aan, of eigenlijk loopt hij zelfs terug door extra omsteltijden.

Voor je gevoel loop je continu achter de feiten aan, ben je vooral bezig met het controleren van je team, het fixen van fouten, last-minute nog deadlines proberen te halen, ‘administratieve moetjes’, enz.

Daarnaast kwamen er vaak steeds meer onderdelen bij in je bedrijf. Niet alleen de hoeveelheid werk nam toe, maar ook de complexiteit.

Het wordt dan vaak onmogelijk om overal nog controle over te houden, maar je probeert dat nog wel waardoor je vaak steeds later thuis bent, je je steeds gestrester voelt, amper nog of zelfs niet meer sport, steeds chagrijniger bent richting de mensen van wie je houd, enz.

Je bedrijf slokt je op. En dat is ook begrijpelijk.

Je bedrijf is je kindje. Je missie. Daar wil je goed voor zorgen. En als je een ondernemer in hart en nieren bent, dan is managen vaak niet hetgeen waar je blij van wordt.

In werkelijkheid wordt je zelf de bottleneck in je organisatie! En als je heel eerlijk bent, weet je dat ook.

Als ondernemer moet je opeens in de rol van manager gaan stappen en ik kan je vertellen: de meeste ondernemers zijn niet bepaald goede managers. Laat staan dat ze het leuk vinden.